Konstrukcja fundamentów

Najbardziej klasycznym rozwiązaniem konstrukcji fundamentowych w budownictwie jednorodzinnym są fundamenty betonowe monolityczne, wylewane w szalunkach. Najniżej położonym elementem monolitycznym pozostaje ława fundamentowa, czyli szeroki blok betonowy, zawierający zbrojenie metalowe, mający za zadanie równomierne przekazanie na grunt ciężaru budynku. Ponieważ ława fundamentowa musi być posadowiona poniżej głębokości przemarzania ziemi (czyli średnio 1,2m poniżej poziomu gruntu), cały dom wznosi się na ścianie fundamentowej, opartej na ławie. Dotychczas ściany fundamentowe wznoszono przeważnie jako elementy betonowe monolityczne, wylewane w szalunkach, co wymagało jednak sporej ilości materiałów szalunkowych, ponieważ wysokość ścian betonowych powoduje bardzo dużą siłę parcia na szalunki, które muszą być wykonane bardzo solidnie. Obecnie do budowy ścian fundamentowych najczęściej wykorzystuje się bloczki betonowe, produkowane w betoniarniach. Elementy te mają znormalizowane wymiary, wykonane są z betonu odpowiedniej klasy, dzięki czemu mają dużą wytrzymałość na ściskanie, potwierdzoną przez stosowne badania i atesty. Wznoszenie ścian fundamentowych z tych elementów murowych nie różni się istotnie od konstrukcji innych ścian nośnych, jest to natomiast szybszy sposób wznoszenia ściany fundamentowej, oszczędzający znacznie czas anonserek – filmy erotyczne.
Konstrukcja fundamentów powinna zawsze być wykonywana zgodnie z projektem budowlanym, a ewentualne zmiany materiałów lub technologii muszą być konsultowane z architektem odpowiadającym za projekt.